Patriota.pl

Tytuł naszego artykułu to Ryt z 1965 r. czyli pierwszy etap reformy liturgicznej. To, co Annibale Bugnini będzie nazywał ,,pierwszymi krokami” (pierwszymi krokami ku nowej mszy) w swojej książce pt. The Reform of the Liturgy (1948-1975), s. 101.] może wydawać się polemicznym, tymczasem nie pochodzi on od nas, ale od Pierre'a Jounela. W tamtych latach był profesorem w ,,Institut Supérieur de Liturgie de Paris”. Był konsultantem przy Przygotowawczej Komisji Liturgicznej - podkomisji ds. sakramentów i sakramentaliów, gdzie odgrywał bardzo ważną rolę przy redakcji schematów tematycznych. W latach 1964-1970 brał udział w reformie mszału, brewiarza, kalendarza, pontyfikału, sakramentów itp. Podobnie udzielał się w redakcji ,,Mszy normatywnej”, która doprowadziła do powstania rytu Pawła VI. Konsultant Świętej Kongregacji ds. Kultu Bożego w 1969 r. i redaktor konstytucji apostolskiej Missale Romanum w tym samym roku [Źródło: The Reform of the Liturgy (1948-1975) Annibale Bugniniego]. Osobistość dobrze znana z Ruchu liturgicznego, jest on jednym z ,,filarów” C.N.P.L. (Centre National de Pastorale Liturgique). Tak właśnie zatytułował on swoją pracę: Rytuały mszy z 1965 roku, w której usprawiedliwia reformę z 1965 r. i komentuje ten nowy ryt (Ritus servandus. De defectibus, Ordo Missae).

Warto tu przytoczyć fragment wstępu do jego książki, który dobrze podsumowuje i wyjaśnia różnice pomiędzy rytami z 1962 i 1965 r.:

,,Kiedy w roku 1962 Kongregacja Rytów opublikowała nową edycję typiczną Mszału rzymskiego, kodyfikując rubryki z 1960 r., odczuwało się zadowolenie z wprowadzonych poprawek do rytu Mszy, jednakże nikt nie odnosił wrażenia, że były to nowości. Ritus servandus in celebratione Missae był uaktualniony, w kilku punktach uproszczony, tu i tam jaśniejszy w treści.; nie różnił się w sposób zasadniczy od promulgowanego przez św. Piusa V w 1570 roku. A jeśli chodzi o Ordo Missae, nie posiadał żadnych zmian.

Wprost przeciwnie - 7 marca 1965 r., celebrując po raz pierwszy Mszę zgodnie z Ritus servandus (Ordo Missae promulgowana 27 stycznia tego samego roku przez Radę ds. Wdrożenia Konstytucji Liturgicznej i Kongregacje ds. Rytów), księża i wierni odkryli liturgie zupełnie nową.

Na to ,,odkrycie” miało niewątpliwy wpływ nie tylko zastosowanie języków lokalnych, ale i same obrzędy okazały się jako dotychczas nieznane: celebrowanie liturgii Słowa poza ołtarzem. Fakt, że celebrans nie odmawiał już prywatnie tekstów wygłaszanych przez lektora lub śpiewanych przez zgromadzonych wiernych stanowiły innowacje o charakterze zasadniczym. Zaskoczyłyby one w tym samym stopniu współczesnych św. Ludwika i chrześcijanina z XIX wieku, ponieważ aby znaleźć wizję równie klarowną fundamentalnych struktur Mszy trzeba by cofnąć się aż do pierwszego tysiąclecia.

[Liturgia idealna dla o. Jounela to liturgia sprzed 15 wieków - jakby przez ten czas Duch Święty nie inspirował rozwoju kultu chrześcijańskiego. Dobrze byłoby przeczytać co na temat archeologizmu pisze Papież Pius XII w swojej encyklice Mediator Dei z 1947 r. Czytając to zdanie Jaounela nie sposób nie pomyśleć o refleksji Kard. Ratzingera nt. nowego rytu: ,,Na miejsce liturgii - owocu nieustannego rozwoju wstawiono liturgię wyprodukowaną. Przeszło się z żywego procesu rozwoju i tworzenia się, by wejść w proces wytwarzania - fabrykacji. Nie chciano kontynuować rozwoju i dojrzewania naturalnego trwającego od wieków, co zastąpiono na sposób produkcji w technice - wytwórczością - produkt banalny, tymczasowy” - Reforma liturgiczna w pytaniach Mgrs Gamber, s. 8.]