Chwalebną rzeczą jest czynić to, co wypada, a nie to, co wolno.
Seneka
Z początkiem nowego roku nad, zdawałoby się wolną już od wszelkiego faszyzującego zaprzaństwa, Europą zaczęło krążyć kolejne, po krótkim polskim epizodzie, widmo – tym razem fantom pn. Węgry. Żeby nie powiedzieć gorzej, upiorem są bowiem te „lepsze Węgry”, aby posłużyć się hasłem przewodnim czołowej obok Fideszu partii w węgierskim parlamencie - Jobbika. Od 2011 r. Węgry obejmują bowiem prezydencję w Unii Europejskiej, powodując przy okazji wszechkontynentalna panikę, zwłaszcza wśród krajów tzw. starej Unii, których mędrcy przewodni plują sobie dziś w brody, przeklinając brak ideowej czujności.
Ruch na Rzecz Lepszych Węgier, czyli Jobbik, po sukcesie w wyborach do Zgromadzenia Narodowego, uzyskał obecnie dobry wynik w wyborach samorządowych na Węgrzech. Jobbik zdobył 311 miejsc w radach gmin i 61 w radach powiatowych. Ponadto nacjonaliści będą mieli swojego burmistrza (Erik Fülöp) w liczącym 13 500 mieszkańców Tiszavasvári, mieście położonym na wschodzie Węgier, w pół drogi między Miszkolcem a Nyiregyhaza, co przy większości w radzie miejskiej sprawia, ze będzie to miasto samodzielnie rządzone przez nacjonalistów. Właśnie w północno-wschodnich Węgrzech nacjonaliści cieszą się największym poparciem.
Bez zerwania z przeszłością, z monopolem jednej grupy, bez prywatyzacji, wolnego rynku, reformy ubezpieczeń emerytalnych, bez stworzenia konkurencji postęp nie byłby możliwy. Mam dużą satysfakcję widząc, że naszą drogą podąża Argentyna, Brazylia czy nawet maleńki Salwador. Zamiast być pochodnią rewolucji, od której spłonęłaby cała Ameryka Łacińska, stajemy się pochodnią pokoju, postępu i wolności, bez których nasze sukcesy nie byłyby możliwe.
